ما امام زمان را خانه نشین کردیم

گزیده ای از سخنان آیت الله بهجت (رحمة الله علیه)

اشاره:

عالمان ربانی و صاحبدلان اهل راز، آنان که با مهدی آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پیوندی و عقله ای دیرینه دارند، و در ندبه ها و ناله های شبانه شان، همواره فرج حضرتش را از درگاه دوست تمنا می کنند، مدام نفس خود را کشیک می کشند که مبادا کاری از ایشان سر زند که مطلوب و محبوب آن دلدار بی مثال نباشد. از این رو هم خود را می‌پایند و هم دیگران را نسبت به مراقبت بر این دقیقه سفارش می کنند.

فقیه فقید، و عارف دانای راز، حضرت آیت الله العظمی بهجت که به تعبیر مقام معظم رهبری، سرچشمه پایان ناپذیر فیوضات معنوی بودند، یکی از این نمونه هاست.

آنچه می خوانید سفارش ها و سوتیترهایی است از این عارف سفر کرده به منتظرات ظهور حضرت آفتاب.

به فکر حضرت مهدی علیه السلام نیستیم!

صرف پیدا کردن و دیدن حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف مهم نیست، آقایی گفته بود: شاید شما هم به خدمت آن حضرت مشرّف شده‌اید و خیلی‌ها مشرّف شده‌اند. اگر مشرّف شدید، به آن حضرت نگویید که: «از خدا برای من زن، خانه، دفع فلان بیماری و یا امراض خصوصی و... بخواه»، زیرا این‌ها چندان اهمیت ندارد. هم چنین آقای دیگری گفت: در اعتکاف مسجد کوفه آن حضرت را در خواب دیدم که به من فرمودند: «این‌هایی که به این جا (مسجد کوفه) آمده‌اند، از مؤمنین خوب هستند، ولی هر کس حاجتی دارد و برای برآورده شدن حاجت خود آمده است. مانند، خانه، فرزند و ... هیچ کدام برای من نیامده اند.» البته محتاج به خواب هم نیست، مطلب همین طور است و هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت - که نفعش به همه برمی گردد و از اهمّ ضروریات است - نیستیم!

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است؛ اما بیرون رفتن از عقیده صحیح، موجب هلاکت ابدی از حیات جاوید آخرت و خلود در جهنّم است، لذا حضرت امیر علیه السلام در لیلةُ المبیت از رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله می‌پرسد: «أفی سلامة من دینی؟»، آیا دین من سالم خواهد بود؟ یعنی از استقامت در دین و ثبات ایمان و عقیده تا مرز شهادت را که از خود شهادت بالاتر است، از آن حضرت سؤال می‌کند.

این دعا خیلی عالی است که دستور داده شده است در زمان غیبت خوانده شود، که: «یا اللّه یا رحمان یا رحیم! یا مقلب القلوب، ثبت قلبی علی دینک.»، (بحارالانوار/52/148)؛ ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای گرداننده دل‌ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار بدار.

با توبه از گناهان، خود را برای ظهور حضرت حجّت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف آماده کنیم!

اگر ظهور حضرت حجّت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف نزدیک باشد، باید هر کس خود را برای آن روز مهیّا سازد، از جمله این که از گناهان توبه کند. همین توبه باعث می‌شود که این همه بلاهایی که بر سر شیعه آمده است، که واقعاً بی سابقه است، و بلاهای دیگری که تا قبل از ظهور آن حضرت می‌آید، از سر شیعه رفع و دفع گردد.

حضرت حجّت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف از ما التماس دعا دارد!

همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می‌روند، و نمی‌دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آن‌ها دارد که برای تعجیل فرج او دعا کنند! چنان که به آن آقا، شیخ ابراهیم حایری رحمة اللّه علیه در حال اعتکاف در مسجد کوفه فرموده بود: این‌ها که به این جا آمده‌اند، دوستان خوب ما هستند، و هر کدام حاجتی دارند: خانه، زن، فرزند، مال، ادای دین؛ ولی هیچ کس در فکر من نیست!

آری، او هزار سال است که زندانی است، لذا هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می‌رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه فیض، یعنی فرج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.

آقای دیگری گفت: در اعتکاف مسجد کوفه آن حضرت را در خواب دیدم که به من فرمودند: «این‌هایی که به این جا (مسجد کوفه) آمده‌اند، از مؤمنین خوب هستند، ولی هر کس حاجتی دارد و برای برآورده شدن حاجت خود آمده است. مانند، خانه، فرزند و ... هیچ کدام برای من نیامده اند»

کسانی منتظر فرج هستند که...

هر دقیقه‌ای که می‌گذرد جایگزین و عوض ندارد، از دست رفته و گذشته است و دیگر برنمی گردد. ای کاش اگر خانه و درِ خانه را نمی‌دانیم، کوچه را می‌دانستیم!

حاج محمدعلی فشندی رحمة اللّه علیه هنگام تشرّف به محضر حضرت صاحب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف عرض می‌کند: مردم دعای توسل می‌خوانند و در انتظار شما هستند و شما را می‌خواهند، و دوستان شما ناراحتند. حضرت می‌فرماید: «دوستان ما ناراحت نیستند!»

ای کاش می‌نشستیم و درباره این که حضرت غایب علیه السلام چه وقت ظهور می‌کند، به اهم گفت و گو می‌کردیم، تا حداقل از منتظرین فرج باشیم. اشخاصی را می‌خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود. چرا ما حداقل مانند نصاری که در مواقع تحیر با انجیل ارتباط دارند، با آن حضرت ارتباط برقرار نمی‌کنیم؟!

ما امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را خانه نشین کرده‌ایم!

عِرق ایمانی ما کجا و منزلت ایمانی امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف کجا؟! اگر ما در نزد او کافر به حساب نیاییم! چرا دستش را بسته‌ایم و خانه نشینش کرده‌ایم و اجازه نمی‌دهیم خود را نشان دهد؟! آن آقا گفت: چرا برای تعجیل فرج دعا می‌کنید؟ آیا می‌خواهید بیاید و او را هم بکشید؟! برای این که مزاحم خط و مرام و ... شما خواهد بود. آنان که سایر ائمه علیهم السلام را کشتند دیوانه که نبودند، بلکه سبب آن بی دینی بود، آیا الان دیگر آن طور نیست؟!

چرا حال ما نسبت به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف چنین نیست که...

چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا یا شوروی پشت در ایستاده و سخنان ما علیه یا له خود را می‌شنود و ضبط می‌نماید و به موقع علیه ما به اجرا می‌گذارد، چه قدر حال ما فرق می‌کند و مواظب سخنان خود می‌شویم، با این که آن‌ها را نمی‌بینیم ولی علم داریم و می‌دانیم که پشت در هستند؟! پس چرا حال ما نسبت به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف چنین نیست در انجام آن چه بر له یا علیه او است؟

در فکر آن باشیم که با حضرت غایب علیه السلام رابطه داشته باشیم

یکی از امور مهم بلکه از اهم امور این است که بدانیم چه کار کنیم تا مثل کسانی از علما و متشرعه و صلحای تابع علما باشیم که فرج شخصی و ارتباط خاص با حضرت ولی عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف داشته‌اند، و محتاج نبوده اند که در امور خودشان یا غیر خودشان فی الجمله عدل عمومی را خواستار باشند. از قبیل نواب اربعه و علمای معاصر آن‌ها که مقامات و کراماتی داشته‌اند که ما نداریم، به طوری که نمی‌توانیم بگوییم مثل آن‌ها هستیم. باید مجالسی تشکیل دهیم و با رفقا و اصدقا بنشینیم و مذاکره کنیم که به چه راهی می‌شود به آن حضرت رسید و با آن حضرت رابطه داشت؛ زیرا بلاکلام هر فیضی به ما می‌رسد - چه خصوصی و چه عمومی و چه داخلی و یا خارجی، و چه جسمانی و چه روحانی - فقط از ناحیه همان یک فیض است و توجه به همه ائمه علیهم السلام هم به او راجع می‌شود؛ لذا شخصی به حضرت رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله توسل نمود و حضرت رسول صلی اللّه علیه وآله او را به فلان امام و فلان امام و در آخر به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف حواله داد.

مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف رسیده و آن حضرت به او فرموده است: «بعد از صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام گفته شود: وعجل فرجهم»

اهمیت دعا برای تعجیل فرج

مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف رسیده و آن حضرت به او فرموده است: «بعد از صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام گفته شود: وعجل فرجهم.»

البته معلوم است که دعا کردن برای فرج مطلوب است. اگر ما برای تعجیل فرج دعا نکنیم، یا در دعا کردن جدی نباشیم، یا آثار جدیت در ما نباشد، به ضرر دنیای ما هم خواهد بود، چه رسد به آخرت؛ و از شروط استجابت دعا، توبه از معاصی است.

خلاصه این که: اگر در دعا کردن برای فرج قاصر باشیم، یا در آن تساهل و تکاسل و سهل انگاری و سستی کنیم و این مطلب را جداً نخواهیم، در حقیقت دنیا، دنیایی نخواهند داشت، چنان که می‌بینیم کفار، آن‌ها را مال المصالحه خود و متعدد و متفرق کرده‌اند و هر کدام از آن‌ها که مخالف منافع آن‌ها است، دیگران را به جان او می‌اندازند و خودشان کنار می‌نشینند، و سرانجام هر طرف پیروز شد، به سود کفار خواهد بود.*

ادامه دارد...

فرآوری: شکوری

بخش مهدویت تبیان

پی نوشت:

*افق حوزه :: ویژه نامه اولین سالگرد ارتحال آیت الله بهجت(قدس سره)